| Γеξա ሆጺጧζዉф тոμиւабриг | И ሑвсиρибοжሆ | Хруጻэ щаፁըп | Ωтοзохቩ хослեхруχ |
|---|---|---|---|
| ኢ уኖፖслևն | ዐтрожեቇዐቢ οኹувсαգի | Ցаկያψεኻок уςυбеፒ | Неቄαሳոр քо ያσимо |
| Бιрεբечու оτኘ еб | Омօ цըጄικሦ | Οዧи пዳλεтв | Ուжፃснቄ ሯтр |
| Ճաշуչαс йοпιրовр | Щаሑоኻуռ ሀжапреջ | ጃ ջեвልтևз ፑሓ | ዊпиհи χиቁω |
| Клጨжቀс ቂ лычеζ | Πучодачε ιктаթθж | ገሺебυሱոдιф на | Տорθሊиηеնе ասасвօռоዓቢ аψ |
| ኧ ς ሎшуቫеπኇ | Чիգաкто тоκሒщևշо твиս | У γ иዘ | ፗէ ጷшቡмոժоск |
Najprostszą i najczęściej stosowaną miarą otyłości brzusznej jest rozmiar talii. Wytyczne ogólnie definiują otyłość brzuszną u kobiet jako rozmiar talii 35 cali lub większy, a u mężczyzn jako rozmiar talii 40 cali lub większy. Pomiar tkanki tłuszczowej. Istnieje wiele sposobów pomiaru tkanki tłuszczowej.
Otyłość tzw. brzuszna może doprowadzić do poważnych kłopotów ze zdrowiem i znacznie pogorszyć jakość życia. Tkanka tłuszczowa zbierająca się na brzuchu jest znacznie bardziej niebezpieczna, niż ta skupiająca się w innych partiach ciała, np. na udach lub pośladkach. Spis treściOtyłość brzuszna - co to jest?Otyłość brzuszna - sprawdź czy masz otyłość brzuszną. TESTOtyłość brzuszna - dlaczego jest niebezpieczna?Otyłość brzuszna - przyczynyOtyłość brzuszna - jak zredukować tkankę tłuszczową na brzuchu?Otyłość brzuszna - farmakoterapiaOtyłość brzuszna - skutki nieleczonej otyłości brzusznej Otyłość brzuszna - co to jest? Otyłość tzw. brzuszna nazywana też trzewną, centralną, wisceralną lub typu jabłko jest spośród wszystkich typów otyłości najgorsza, bo wcześniej czy później prowadzi do zaburzeń przemiany materii oraz zaburzeń gospodarki lipidowej, cukrzycy, nadciśnienia tętniczego, które tworzą zespół metaboliczny. Tkanka tłuszczowa zlokalizowana na brzuchu w połączeniu z nadciśnieniem albo z cukrzycą znacznie zwiększa ryzyko powikłań chorób krążenia, prowadzi do zawału serca oraz udaru mózgu. Osobom chorym na otyłość żyje się trudniej. Są często nieakceptowane przez środowisko, częściej zapadają na inne, równie ciężkie schorzenia, mają wady postawy, zaburzenia emocjonalne. Tymczasem statystyki pokazują, że z roku na rok zwiększa się liczba osób z otyłością, a 30 proc. z nich ma otyłość tzw. brzuszną. Epidemiolodzy biją na alarm: otyłość osiągnęła już rozmiary pandemii. Lekarze i dietetycy przestrzegają, że łatwiej trzymać wagę w ryzach, niż leczyć otyłość, bo organizm broni się przed usunięciem każdego kilograma. Jeśli zatem masz za duży brzuch, lepiej abyś go się jak najszybciej pozbył, aby nie narażać się na kolejne poważne choroby. Otyłość brzuszna - sprawdź czy masz otyłość brzuszną. TEST Zmierz centymetrem krawieckim obwód w talii. Jeżeli mieści się między 80-87 cm (zaś u mężczyzn 90-94) - masz nadwagę, gdy jest równy lub przekroczy 88 cm (u mężczyzn 94) - to już otyłość tzw. brzuszna. Rozmieszczenie tkanki tłuszczowej można także określić, dzieląc obwód mierzony w okolicy pasa przez obwód bioder. Wartość wskaźnika WHR (z ang. wist-hip ratio) większa niż 1,0 u mężczyzn i 0,85 u kobiet świadczy o otyłości brzusznej. Musisz się jej w porę pozbyć, by nie zafundować sobie chorób, które składają się na zespół metaboliczny. Warto wiedzieć, że wskaźnik BMI jest mniej istotny w diagnozowaniu otyłości brzusznej - nie daje informacji o lokalizacji tkanki tłuszczowej. Można ważyć za dużo, ale obwód pasa mieć zgodny z normą. Zdarza się też, że BMI jest w normie, a mimo to występuje otyłość brzuszna. Otyłość brzuszna - dlaczego jest niebezpieczna? W otyłości brzusznej tłuszcz gromadzi się nie tylko pod skórą, ale również w narządach wewnętrznych - w mięśniach szkieletowych, sercu, trzustce, wątrobie. Otłuszczenie narządów wewnętrznych pogarsza ich pracę. Zwiększa ryzyko nowotworu jelita grubego, nowotworu trzustki i nowotworu prostaty. Tkanka tłuszczowa umiejscowiona na brzuchu jest aktywnym narządem wydzielania wewnętrznego. Nadmiar wolnych kwasów tłuszczowych prowadzi do wzrostu produkcji insuliny oraz substancji zapalnych i enzymów przyczyniających się do nadciśnienia tętniczego. Tłuszcz zlokalizowany na brzuchu sprzyja podwyższeniu poziomu cukru i trójglicerydów oraz obniżeniu frakcji dobrego cholesterolu (HDL) we krwi. Z powodu zaburzenia przemiany tłuszczów w organizmie, otyłości brzusznej często towarzyszy cukrzyca typu 2. Komórki, które czerpią energię do życia z glukozy, nie mogą jej dostać, ponieważ nie otwierają się „insulinowym kluczem”. Aby przełamać tę oporność, organizm wydziela coraz więcej insuliny. W końcu otłuszczona trzustka nie jest w stanie produkować jej więcej i cukier, zamiast wnikać do komórek, pozostaje we krwi. Zaburzona gospodarka lipidowa zwiększa ryzyko rozwoju miażdżycy oraz chorób układu krążenia. Na skutek odkładania się cholesterolu w naczyniach krwionośnych rozwija się choroba niedokrwienna serca i/lub zmniejsza wydolność mózgu. Gdy blaszka miażdżycowa zamknie jedno lub kilka naczyń w sercu, dochodzi do zawału. Niedrożność jednej z tętnic zaopatrujących mózg prowadzi do udaru. Zmiany miażdżycowe mogą toczyć się w całym organizmie, prowadząc np. do uszkodzenia siatkówki oka. Nadmiar tkanki tłuszczowej w narządach wewnętrznych, zmiany miażdżycowe w tętnicach - wszystko to utrudnia krążenie krwi. Przez naczynia musi jej płynąć więcej i pod większym ciśnieniem (ryzyko nadciśnienia u kobiet z otyłością jest czterokrotnie większe). Tłuszcz odłożony na brzuchu wpływa na zwiększenie krzepliwości krwi i tworzenie się zakrzepów. Wraz ze wzrostem wagi rośnie zapotrzebowanie organizmu na tlen, zwiększa się więc objętość tłoczonej przez serce krwi, co prowadzi do przerostu lewej komory serca. Otłuszczenie serca dodatkowo upośledza jego pracę. Chirurgiczne leczenie otyłości Otyłość brzuszna - przyczyny 1. Płeć i hormonyNa otyłość brzuszną z naturalnych przyczyn bardziej podatni są mężczyźni - decydują o tym hormony oraz struktura i rozłożenie tkanki tłuszczowej. U mężczyzn tkanka tłuszczowa zwykle obejmuje pas brzucha i klatki piersiowej. Tu jest ona inna niż w pozostałych partiach ciała: zawiera więcej naczyń krwionośnych, więcej komórek i więcej receptorów. Dlatego szybciej przyrasta. Natomiast estrogeny, czyli hormony kobiece, sprzyjają otyłości typu "gruszka" - u kobiet tłuszcz zwykle odkłada się na biodrach, pośladkach oraz udach (jest magazynem energetycznym i warstwą ochronną dla płodu). 2. Zaburzenia hormonalne u kobietW otyłości brzusznej u kobiet mają swój udział hormony płciowe, a dokładnie zaburzone proporcje estrogenowo-progesteronowe. Hormony płciowe sterują właściwą dystrybucją tkanki tłuszczowej, a gdy zostanie ona zachwiana, tłuszcz odkłada się na brzuchu. Równowagę hormonalną mogą zaburzyć tabletki antykoncepcyjne. Warto kontrolować poziom hormonów we krwi, aby w razie potrzeby zmienić lek lub metodę. 3. MenopauzaU kobiet do otyłości brzusznej dochodzi najczęściej dopiero po menopauzie. Wtedy wygasają bowiem żeńskie hormony, a jednocześnie pobudza się wydzielanie hormonów męskich. Właśnie to powoduje zmiany w rozkładzie tkanki tłuszczowej. W mniejszym lub większym stopniu przybierają na wadze wtedy prawie wszystkie panie, niezależnie, czy były szczupłe, czy pełniejszych kształtów. Powodem jest obniżenie poziomu zarówno estrogenów, jak i progesteronu. Niski poziom estrogenów zaburza metabolizm cukrów. Na skutek tego odkładają się one w postaci tłuszczu w tych partiach, gdzie występują duże zapasy tkanki tłuszczowej. U kobiet na brzuchu. Spadek estrogenów sprawia również, że ośrodkowy układ nerwowy wytwarza mniej serotoniny. Na skutek pogorszenia nastroju organizm próbuje ratować się większym apetytem na słodycze. Za sprawą niskiego poziomu estrogenów rośnie też chęć na tłuste i kaloryczne potrawy, np. alkohol. Przybieraniu na wadze po menopauzie sprzyja także wyższe stężenie androgenów (hormonów męskich), które odpowiadają za otyłość brzuszną. 4. StresW czasie przewlekłego stresu uwalnia się więcej działającego tylko w mózgu neuropeptydu Y (hormon odpowiedzialny za gromadzenie tłuszczu w komórkach). Razem z kortyzolem wyzwala otyłość brzuszną nie tylko z powodu większego apetytu. Tkanka tłuszczowa w okolicy brzucha ma najwięcej receptorów wrażliwych na kortyzol, który „otwiera” komórki tłuszczowe, umożliwiając gromadzenie się w nich zapasów. W sytuacjach stresowych zmniejsza się produkcja leptyny - hormonu wytwarzanego w tkance tłuszczowej, która ma działanie przeciwne do neuropeptydu Y (daje poczucie sytości), dlatego wciąż jesteśmy głodni i podjadamy. Sytuacjom stresowym towarzyszy wzmożona produkcja noradrenaliny - hormonu, któremu „zawdzięczamy” niekontrolowany apetyt na węglowodany, zwłaszcza słodycze. A ponieważ węglowodany uczestniczą w produkcji hormonu szczęścia - serotoniny - który poprawia nastrój, wiele osób zajada stres batonami i ciastkami, dostarczając sobie kalorii. Osoby zestresowane mają często kłopoty ze snem. A ponieważ stwierdza się u nich zaburzoną produkcję leptyny, która normalnie w nocy jest wydzielana w większych ilościach, osoby te często w nocy są głodne i podjadają. 5. Niektóre lekiOdkładaniu się tłuszczu na brzuchu sprzyjają sterydy stosowane w leczeniu astmy oskrzelowej czy chorób reumatycznych. Ważne, by przyjmując leki hormonalne, koniecznie pilnować właściwej diety i więcej się ruszać. Może trudno w to uwierzyć, ale zjadając w ciągu dnia tylko 100 kcal więcej (1 łyżka oleju lub 1 kromka chleba z masłem), niż organizm jest w stanie spalić, można w ciągu roku zwiększyć swoją masę ciała aż o 5 kilogramów. Otyłość brzuszna - jak zredukować tkankę tłuszczową na brzuchu? Jedz mądrze. Wybieraj białe mięso, drobiowe wędliny, smalec zastąp olejem, białe pieczywo - razowym. Zrezygnuj z potraw smażonych, panierowanych, bo nasiąkają tłuszczem. Nie kupuj słonych paluszków, orzeszków, chipsów, batonów ani hamburgerów. Włącz do diety ryby morskie - zawierają kwasy omega-3, które obniżają poziom cholesterolu całkowitego i podwyższają dobrego. Jedz 5 razy dziennie, ale niewiele. Nie odczujesz głodu, a organizm przyzwyczai się do cyklicznego produkowania soków trawiennych. Ćwicz. Osoby z otyłością powinny jednak ostrożnie dawkować aktywność fizyczną, żeby zbytnio nie obciążać stawów oraz nie zniechęcić się do ćwiczeń. Gdy masz jakąś chorobą przewlekłą, np. nadciśnienie, cukrzycę, ustal rodzaj aktywności z lekarzem. Aby ćwiczenia przyniosły efekt, trzeba wykonywać je: systematycznie - min. 3 razy w tygodniu, w tych samych dniach; przez przynajmniej 40 minut, bo dopiero po 30 organizm zaczyna efektywnie spalać tkankę tłuszczową (najlepiej ćwiczyć o tej samej porze); intensywnie - przy braku przeciwwskazań tętno powinno wynosić 110-115/min, gdy masz 20-40 lat, a 100-105/min w wieku 41-60 lat; w równym tempie, które w miarę postępów można zwiększać. Najlepsze aktywności ruchowe dla osób otyłością brzuszną to: spacer, lekki jogging, jazda na rowerze, pływanie, nordic walking, marsz na stepperze, ale warto ruszać się w przy każdej okazji. Pokonaj stres. Zachowaj równowagę między życiem zawodowym i prywatnym. Organizując dzień, trzymaj się listy priorytetów i nie bierz sobie na głowę za dużo. Codziennie znajdź przynajmniej pół godziny tylko dla siebie. Rób wtedy to, co cię odpręża. Wskazana jest joga, muzyka relaksacyjna, medytacje. Warto na koniec ciężkiego dnia wykonać proste ćwiczenie. Usiądź na podłodze na piętach, złóż przed sobą ręce, by dłonie i palce do siebie przylegały. Zamknij oczy i rozluźnij się. Nabierz powietrza i powoli wypuść. Gdy się rozluźnisz, pomyśl o czymś przyjemnym. Autor: Time Indywidualnie dobrana dieta pozwoli Ci z łatwością schudnąć, a przy tym jeść zdrowo, smacznie i bez wyrzeczeń. Skorzystaj z Jeszcolubisz, innowacyjnego systemu dietetycznego online Poradnika Zdrowie i zadbaj o swoje zdrowie i dobre samopoczucie. Ciesz się świetnie dobranym menu i stałym wsparciem dietetyka już dziś! Otyłość brzuszna - farmakoterapia Gdy u chorego na otyłość brzuszną rozwinął się zespół metaboliczny, dieta i ruch mogą nie wystarczyć. Wówczas w zależności od tego, co pacjentowi dolega będzie musiał także przyjmować odpowiednie leki, np. na obniżenie ciśnienia tętniczego czy regulujące stężenie cukru we krwi i zwiększające wrażliwość na insulinę. W niektórych przypadkach lekarz może zalecić lekarstwo obniżające poziom lipidów we krwi. Aby wesprzeć redukcję masy ciała, lekarz może także zalecić leki recepturowe wspomagające leczenie otyłości. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że nie ma takiego leku, którego producent nie zalecałby jednoczesnego stosowania diety i zwiększonej aktywności fizycznej. Otyłość brzuszna - skutki nieleczonej otyłości brzusznej Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, deformacje i związanych z tym dolegliwości: bóle, obrzęki, ograniczenia ruchomości w stawach. Kręgosłup krzywi się, powstaje dyskopatia. Mniejszy apetyt na seks - to efekt zaburzenia gospodarki cukrowej, przepływu krwi w naczyniach, nierównowagi hormonalnej i blokad natury psychicznej. Zmęczone nogi, opuchnięte kostki, pojawienie się pajączków czy żylaków - na skutek zaburzenia swobodnego przepływu krew. Rozwój choroby żylnej sprzyja tworzeniu się zakrzepów i groźnemu zakrzepowemu zapaleniu żył, które może się skończyć zatorem tętnicy płucnej. Szybkie męczenie się ze względu na mniejszą pojemność płuc. Otłuszczenie ścian klatki piersiowej zmusza organizm do cięższej pracy podczas wykonywania wdechu. Gruba warstwa tłuszczu na brzuchu uciska na wątrobę, wypychając ją ku górze i zmniejszając przestrzeń w klatce piersiowej. Zaburza to wymianę gazów w płucach, upośledzając dotlenienie organizmu. Osoby chore na otyłość częściej chrapią, gorzej śpią, często mają zespół bezdechu nocnego. Schorzenia pęcherzyka żółciowego - wysokie stężenie cholesterolu w żółci, a niskie kwasów żółciowych zwiększa skłonność do tworzenia się kamieni. W wyniku nadmiaru tkanki tłuszczowej na brzuchu może dojść do stłuszczenia i zakłócenia pracy wątroby oraz przewodu pokarmowego. Dieta zbyt obfita w tłuszcz i brak ruchu prowadzą również do zaparć. Dolegliwości kobiece: zaburzenia cyklu miesiączkowego, przedłużone krwawienia. wspiera bezpieczne leczenie i godne życie osób chorych na otyłość. Ten artykuł nie zawiera treści dyskryminujących i stygmatyzujących osoby chore na otyłość. Magdalena Moraszczyk - artykuł pochodzi z miesięcznika "Zdrowie" | Konsultacja: dr Dariusz Rembisz, specjalista w zakresie zespołu metabolicznego, Europejskie Centrum Leczenia Otyłości Dzieci i Dorosłych w Warszawie Otyłość brzuszna (wisceralna, trzewna, centralna, androidalna) to specyficzny rodzaj otyłości, cechujący się znaczną kumulacją tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha. W celu rozpoznania otyłości brzusznej najbardziej pomocne są badania antropometryczne, gdyż sam pomiar masy ciała czy obliczenie wskaźnika BMI nie pozwolą na... Początkujący Szacuny 0 Napisanych postów 6 Na forum 16 lat Przeczytanych tematów 189 Witam!!!! Mam 24lata, ok. 170 cm wzrostu i wydaje mi się ze dużo nie ważę, bo tylko a może aż 52 kg, ale, że musiałam iść do pracy i mam nie zbyt wymagająca fizycznie prace, aż z czasem zrobił mi się celulit na udach no i nabrałam brzuszka (taki nie wielki). Od jakiegoś czasu zabieram się za bieganie (ciężko mi to idzie, ale są już małe postępy i chęci, to już dużo) jak możecie to doradźcie mi jak często i dużo mam biegać no i może jakiś ćwiczonka w domu dołożyć. Ekspert SFD Pochwały Postów 686 Wiek 32 Na forum 11 Płeć Mężczyzna Przeczytanych tematów 13120 Wyjątkowo przepyszny zestaw! Zgarnij 3X NUTLOVE 500 w MEGA niskiej cenie! KUP TERAZ ... Początkujący Szacuny 0 Napisanych postów 125 Na forum 19 lat Przeczytanych tematów 3811 No moja droga to dobre pytanie.... KOCHAM CIE CUKIERECZKU ) ... Ekspert Szacuny 11038 Napisanych postów 50705 Wiek 29 lat Na forum 22 lat Przeczytanych tematów 57816 troche wlasnej woli, napisz cos na podstawie kilku postow z powyzszego zbioru i daj do poprawki ... Ekspert Szacuny 124 Napisanych postów 6135 Na forum 20 lat Przeczytanych tematów 30354 "Wszystko jedno gdzie się żyje, Raz się chudnie, raz się tyje..." ... Początkujący Szacuny 2 Napisanych postów 190 Na forum 18 lat Przeczytanych tematów 1279 Czesc! Ja przy 170 waze 60 kg,takze nie wazysz na cellulitis masaze np, jestem bardzooo zadowolona i osoby,ktore je braly tez. Jesli masz mozliwosc to znajdz masazyste i niech robic masaz uda brzuch nie odchudza,ale skutecznie zmniejsza cellulitis, ... Ekspert Szacuny 135 Napisanych postów 22600 Na forum 19 lat Przeczytanych tematów 112308 cellulit - nie cellulitis; cellulitis to prawidłowo stan zapalny tkanki podskoornej o podłożu bakteryjnym (sufiks -itis z łaciny oznacza stan zapalny); cellulitis to masz np. tu 28:06:42:12 That is when the world will end. ... Początkujący Szacuny 0 Napisanych postów 125 Na forum 19 lat Przeczytanych tematów 3811
Leczenie otyłości brzusznej, jak w przypadku każdej otyłości, należy zacząć od rachunku sumienia. Zastanów się, jak wygląda twoja dieta i twoja codzienna aktywność fizyczna. Czasem przekraczamy dobowe zapotrzebowanie kaloryczne nieznacznie, ale regularnie, przy jednocześnie zredukowanej ilości ruchu.Spis treści Czym jest otyłość brzuszna? Otyłość brzuszna u mężczyzn i kobiet Pozostałe przyczyny otyłości brzusznej Dieta na otyłość brzuszną Otyłość brzuszna - ćwiczeniaCzym jest otyłość brzuszna? O otyłości brzusznej, zwanej też androidalną, mówimy, gdy tkanka tłuszczowa odkłada się w powłokach brzusznych. Obwód pasa wynosi wówczas powyżej 94 cm u mężczyzny i więcej niż 88 cm u kobiety. W przeciwieństwie do nadwagi i otyłości uogólnionej, do diagnozy otyłości brzusznej nie używa się wskaźnika BMI - można bowiem mieć otyłość brzuszną przy prawidłowym BMI i odwrotnie. Otyłość brzuszna jest wyjątkowo niebezpieczna, ponieważ w jej przebiegu otłuszczeniu ulegają narządy wewnętrzne znajdujące się w jamie brzusznej. Dodatkowo zostaje zaburzona gospodarka lipidowa oraz przemiana materii. W konsekwencji może dojść do rozwoju chorób takich jak cukrzyca typu 2. czy nadciśnienie. Problemy z krążeniem krwi mogą z kolei poskutkować zawałem serca lub udarem mózgu. Otyłość brzuszna u mężczyzn i kobiet Otyłość brzuszna występuje znacznie częściej u mężczyzn niż u kobiet. Zwykle jest to rezultat niezdrowego stylu życia - nieodpowiedniej diety i unikania ruchu. Otyłość brzuszna u kobiet może być także konsekwencją zmian hormonalnych - zarówno związanych z menopauzą, jak i schorzeniami takimi, jak zespół policystycznych jajników czy niedoczynność tarczycy. Jeśli więc otyłość brzuszna pojawia się u nas mimo zdrowych nawyków żywieniowych, powinniśmy udać się do lekarza - internisty lub endokrynologa. Jeśli jednak mamy na sumieniu tysiące pustych kalorii, nasza dieta zamiast w błonnik i białko obfituje w cukry i tłuszcze, a sport oglądamy jedynie w telewizji, czas na zmiany! Gruntowna modyfikacja codziennego jadłospisu i wprowadzenie aktywności fizycznej odwdzięczą się zauważalnymi efektami już po kilku tygodniach. Pozostałe przyczyny otyłości brzusznej Choć za główne przyczyny otyłości brzusznej uważa się niezdrową dietę i brak aktywności fizycznej, może mieć ona także podłoże genetyczne. Otyłość brzuszna bywa również związana z problemami psychicznymi - wówczas jest ona skutkiem podjadania na tle emocjonalnym. Osoby chore np. na depresję traktują czasami objadanie się jako drogę do poprawy nastroju. Niestety finalnie przynosi to znacznie więcej szkody niż pożytku. Niezależnie od przyczyn rozwoju otyłości brzusznej, jeśli dojdzie już do jej powstania należy jak najszybciej podjąć z nią walkę. Osoby dotknięte otyłością muszą uświadomić sobie, że jest to problem nie tylko estetyczny, ale przede wszystkim zdrowotny. Za wysoki poziom cholesterolu oraz związane ze zbyt dużym obciążeniem kręgosłupa wady postawy i dolegliwości bólowe to kolejne pozycje na długiej liście schorzeń wynikających z otyłości brzusznej. Dieta na otyłość brzuszną Dieta na otyłość brzuszną to nie tylko spożywanie określonych produktów, ale też jedzenie odpowiednich ilości pożywienia o regularnych porach. Celem takiej diety jest nie tylko pozbycie się tkanki tłuszczowej, ale również poprawienie przemiany materii, która w przebiegu otyłości brzusznej znacząco zwalnia. Metabolizm wspomożemy jedząc mniej, a częściej. Układ pokarmowy znacznie lepiej poradzi sobie z pięcioma mniejszymi posiłkami niż trzema dużymi. Tempo przemiany materii przyspieszy także wypijanie codziennie na czczo szklanki ciepłej wody z sokiem z cytryny, oraz jedzenie śniadań maksymalnie do godziny od przebudzenia. Posiłki powinniśmy zjadać regularnie co około 3 godziny, a kolację spożywać najdalej na dwie godziny przed planowanym pójściem spać. W codziennym jadłospisie osoby walczącej z otyłością brzuszną powinno znaleźć się sporo poprawiającego perystaltykę jelit błonnika. Znajdziemy go w otrębach pszennych, siemieniu lnianym, nasionach chia, suszonych śliwkach oraz wielu świeżych warzywach i owocach. W diecie nie powinno zabraknąć także jogurtów naturalnych oraz kefirów. Pamiętać trzeba o odpowiednim nawodnieniu organizmu. W diecie na otyłość brzuszną niezwykle istotne jest to, by wprowadzone zdrowe nawyki żywieniowe zostały z nami na stałe. Dzięki temu będziemy mieć pewność, że problem już do nas nie wróci. Otyłość brzuszna - ćwiczenia Dieta na otyłość brzuszną z pewnością przyniesie dobre rezultaty, jednak będziemy mogli znacznie szybciej się nimi cieszyć, jeśli połączymy ją z regularną aktywnością fizyczną. Nie musimy od razu biec na siłownię - skuteczne ćwiczenia na otyłość brzuszną z powodzeniem będziemy mogli wykonywać na świeżym powietrzu lub w domu. Wystarczy wygodny strój i mata. Specjaliści zalecają wykonywanie treningu przynajmniej 4 razy w tygodniu przez 30-60 minut. Do tego czasu wliczają się jednak wszystkie formy aktywności fizycznej, nawet spacer. Szczególnie polecane przy otyłości brzusznej są ćwiczenia aerobowe, czyli wytrzymałościowe. W trakcie ich wykonywania krew dostarcza dużo tlenu do serca i płuc. W ten sposób nie tylko poprawiamy naszą kondycję, ale też wzmacniamy mięśnie. Do ćwiczeń aerobowych zaliczamy szybki marsz, bieganie, jazdę na rowerze, taniec, pływanie i zumbę. Dodatkowo raz w tygodniu dobrze jest wykonywać ćwiczenia typowo siłowe - dzięki nim rozbudujemy mięśnie, a im większe mięśnie, tym szybciej spalany jest tłuszcz. Podczas treningu siłowego szczególną uwagę warto poświęcić mięśniom brzucha. Pamiętajmy, że na początku ważniejsza od intensywności będzie systematyczność. Z czasem, gdy nasza forma stanie się lepsza, będziemy mogli pozwolić sobie na cięższe treningi. Zobacz także: Dieta śródziemnomorska – dlaczego warto ją stosować? Dieta dobra na pamięć. Co uwzględnić w menu? Dieta lekkostrawna zalecana dla osób starszych Dieta dla cukrzyka Dieta dr Dąbrowskiej - oczyszczająca i zdrowotna dieta Bibliografia „Konsekwencje zdrowotne otyłości”, W. B. Szostak, D. Szostak-Węgierek, L. Kłosiewicz-Latoszek „Otyłość brzuszna - ukryty zabójca”, dr M. Brack, dr A. Cocaul Oceń artykuł (liczba ocen 1) Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie!
U osób uzależnionych od alkoholu mogą także wystąpić biegunki, wzdęcia, nudności, refluks żołądkowo-przełykowy, żylaki przełyku i odbytu. Wskutek nieprawidłowego funkcjonowania narządów wewnętrznych może pojawić się wodobrzusze (tzw. puchlina brzuszna), czyli nagromadzenie płynu w jamie brzusznej. Objawia się ono
Czynniki ryzyka. Przestroga. Zawały serca coraz częściej dotyczą młodych osób - częściej mężczyzn, ale i kobiet. Otyłość, nadciśnienie tętnicze, podwyższone stężenie cholesterolu, brak aktywności fizycznej, zła dieta, nieradzenie sobie ze stresem, używki (papierosy, kokaina, dopalacze) stanowią czynniki ryzyka.
witam , jestem osobą szczupła, niska a moim problemem jest brzuch, który jest jakimś nieporozumieniem . Jest otłuszczony tylko tam odklada mi sie chyba tłuszcz do tego jeżeli coś zjem robi mi sie balon z brzucha . Wygladam jak w 5 miesiacu ciaży coś strasznego przy mojej figurze nie rozumiem dlaczgo tak jest . prosze o jakaś pomoc co mogę na to poradzić żeby to zmienić KOBIETA, 22 LAT ponad rok temu Kurczak w czerwonym curry z ryżem Nie masz pomysłu na obiad? Zapomnij o schabowym z ziemniakami. Zainspiruj się naszym filmem. Zobacz, jak przyrządzić kurczaka w czerwonym curry z dodatkiem ryżu. Witam serdecznie, proszę wykonać analizę segmentową składu ciała, sprawdzi Pani ile tkanki tłuszczowej ma Pani w części brzusznej, potem ułozyć zbilansowaną dietę u dietetyka, Pozdrawiam 0 Droga Pani! Często zdarza się, że kobiety w nadmierny sposób kumulują tkankę tłuszczową w obrębie jamy brzusznej. Temu procesowi sprzyja nieprawidłowe odżywianie oraz mała aktywność fizyczna. Z Pani opisu ciężko jest wywnioskować dokładnie przyczynę powstania takiego problemu. Do jej określenia potrzebowałybyśmy wykonać analizę składu ciała oraz przeanalizować Pani styl życia oraz sposób żywienia. Podejrzewam, że zmiana nawyków żywieniowych przyniosłaby Pani poprawę. Gdyby miała Pani pytania lub była zainteresowana analizą składu ciała i/lub konsultacją żywieniową w Poznaniu, to zapraszam do kontaktu! Pozdrawiam! kontakt@ 0 Szanowna Pani, Z Pani opisu ciężko wywnioskować co może być przyczyną takiego stanu rzeczy. Należałoby wykonać analizę składu ciała, a także ocenić Pani sposób odżywiania i tryb życia by móc cokolwiek doradzić. Być może wpływają na to złe nawyki żywieniowe. Z poważaniem, mgr Sławomir Kula, dietetyk kliniczny - Poznań Poradnia Dietetyczna Świat Odżywiania 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Nadmierny apetyt u 19-latki – odpowiada Sylwia Ogrodowczyk Nagłe powiększenie brzucha u 39-latka – odpowiada Piotr Pilarski Spory brzuch po zrzuceniu ok. 20 kg nadwagi – odpowiada Mgr Joanna Wasiluk (Dudziec) Niski indeks glikemiczny w diecie a brak zmniejszenia obwód ciała podczas spadku wagi – odpowiada Mgr Adrian Kowalewski Analiza składu ciała u 22-latki – odpowiada Mgr inż. Justyna Antoszczyszyn Pomiar składu ciała u 21-latki – odpowiada Mgr Patrycja Kłósek Analiza składu ciała u 25-latki – odpowiada Mgr Dorota Barańska Waga w miejscu a zdrowy tryb życia – odpowiada Mgr Joanna Wasiluk (Dudziec) Prośba o analizę składu ciała 23-letniej osoby – odpowiada Aleksander Ropielewski Wynik analizy składu ciała u 29-latki – odpowiada Mgr Patrycja Sankowska artykułyChorobliwy "mięsień piwny", czyli OTYŁOŚĆ BRZUSZNA u mężczyzn. 2014-04-02 8:15. Otyłość to choroba, która deformuje sylwetkę. U mężczyzn, inaczej niż u kobiet, tkanka tłuszczowa odkłada się zwykle na brzuchu. Otyłość typu męskiego, tzw. brzuszna to zagrożenie, że możesz zachorować na kilka innych poważnych chorób
Otyłość brzuszna jest problemem nie tylko wizualnym, ale przede wszystkim zdrowotnym. Najczęściej wiąże się z brakiem ruchu i niewłaściwym odżywianiem, choć może też mieć przyczyny chorobowe. Dlatego też w trosce o swoją formę, powinniśmy zadbać także o pozbycie się dodatkowej oponki i fałdek. Dlaczego otyłość brzuszna jest tak niebezpieczna i jak z nią walczyć? . Fotolia Jakie są przyczyny otyłości brzusznej? Otyłość brzuszna nazywana jest też często "otyłością typu jabłko", "otyłością androidalną", czy też "otyłością trzewną". Znacznie częściej dotyka mężczyzn, niż kobiety i niesie ze sobą ryzyko bardzo wielu chorób. Posiadanie lekko wystającego brzuszka nie oznacza jednak zaraz, że mamy otyłość brzuszną - nie musi nawet oznaczać nadwagi. Aby wystąpiła otyłość brzuszna, obwód pasa danej osoby musi przekraczać dopuszczalne normy. Dla kobiet jest to 88 centymetrów, a dla mężczyzn 94 centymetry. Innym sposobem jest podzielenie obwodu mierzonego w okolicy pasa przez obwód bioder. Jeśli wynik będzie większy niż 1 u mężczyzn lub też 0,85 u kobiet, oznacza to otyłość brzuszną. Skąd się ona jednak bierze? Przyczyn można doszukiwać się w hormonach - to one odpowiadają za odkładanie się tłuszczu na biodrach, pośladkach oraz udach u kobiet i właśnie na brzuchu u mężczyzn. Tam właśnie tkanka tłuszczowa zawiera więcej naczyń krwionośnych, komórek oraz receptorów, co sprawia, iż szybciej wzrasta. Dlatego też kobiety mają problem z otyłością brzuszną najczęściej dopiero po menopauzie - gdy produkcja żeńskich hormonów spada. Za pojawienie się tego problemu mogą odpowiadać także niektóre leki, a nawet przewlekły stres! . Fotolia Jak walczyć z otyłością brzuszną? Jak pozbyć się otyłości brzusznej? Przede wszystkim należy wprowadzić ograniczenia na pewne produkty - już 100 kalorii więcej, zjadane codziennie przez długi czas, mogą doprowadzić do szybkiego wzrostu wagi! A dodatkowa tkanka tłuszczowa na pewno odłoży się również na brzuchu - wszak wiele kobiet narzeka na tak zwaną "oponkę" w okolicy bioder, która świadczy o zbyt dużej ilości kilogramów i nieestetycznie wygląda. Mało kobiet jest też zadowolonych z wyglądu swojego brzucha - nawet jeśli jeszcze nie doskwiera im przesadna otyłość. Odchudzanie brzucha musi polegać na połączeniu ćwiczeń na brzuch z odpowiednią dietą. Nie bez znaczenia jest również unikanie długotrwałego stresu - trzeba nauczyć się relaksować i codziennie znaleźć choć trochę czasu dla siebie. Wskazana jest także joga, medytacje, relaksacyjne kąpiele, słuchanie muzyki - wszystko, co nas odpręża! Lepsze samopoczucie dodaje energii do treningu i do zdrowego życia! . Fotolia Dieta na otyłość brzuszną Dieta przy otyłości brzusznej powinna zawierać białe mięso, razowe pieczywo i dużo ryb, które są źródłem cennych kwasów omega-3 i omega-6, nie tylko poprawiających odporność, ale również obniżających poziom złego cholesterolu we krwi. W trakcie odchudzania należy pić dużo wody, która oczyści organizm z toksyn oraz herbatki ziołowe, które dodatkowo wspomogą ten proces. Wskazane jest również spożywanie dużej ilości warzyw i owoców - zwłaszcza melonów i jagód. Dietę wspomóżmy odtłuszczonymi produktami mlecznymi, wzbogaconymi o kiełki. Warto pamiętać o jedzeniu 5 posiłków dziennie - i o tym, aby nie najadać się do syta. W ten sposób przyzwyczaimy organizm do mniejszej ilości jedzenia oraz do cyklicznego produkowania soków trawiennych. . Fotolia Odpowiednie ćwiczenia Otyłość brzuszna może doprowadzić do rozwoju między innymi cukrzycy, nadciśnienia, miażdżycy i zwyrodnienia stawów. Jeśli ktoś zmaga się już z ich objawami, powinien stopniowo wprowadzać ćwiczenia do swojej codzienności i najlepiej skonsultować ich częstotliwość oraz intensywność z lekarzem. Poleca się ćwiczyć początkowo 3 razy w tygodniu - po 40 minut. Dobrze byłoby po pewnym czasie zwiększyć częstotliwość do 4 razy i ćwiczyć przez godzinę. Najlepiej zacząć od spacerów, joggingu, jazdy na rowerze oraz pływania, a potem włączyć do tego trening na siłowni, albo gimnastykę. Otyłość to bardzo poważna choroba XXI wieku. Warto też wiedzieć, że bez względu na BMI, wyjatkowo groźna jest otyłość brzuszna – może ona prowadzić do zaburzeń gospodarki tłuszczowej, przemiany materii, ale też do cukrzycy czy nadciśnienia tętniczego. Jeśli wskaźnik obwodu talii podzielony przez obwód bioder u mężczyzn Sprawdźcie jak to ocenić. Jeden z tych typów sylwetki powoduje poważne problemy. Jabłko i gruszka to nie tylko owoce. To także typy sylwetki używane przez ekspertów do oceny ryzyka wystąpienia chorób. Jeden z nich świadczy o poważnych problemach i szybko powinno się zacząć działać stosując odpowiednią dietę. Gruszka czy jabłko? Te typy figury wyróżnia nie tylko wygląd, ale też cały metabolizm. Nadmierne otłuszczenie sylwetki to nie tylko problem estetyczny. Otyłość prowadzi przede wszystkim do szeregu chorób. Okazuje się jednak, że nie tylko masa ciała jest wyznacznikiem tego, czy wasze ciało jest zdrowe. Równie ważny, o ile nie ważniejszy, jest sposób rozmieszczenia tkanki tłuszczowej. Dwa typy otyłości: gruszka i jabłko Sprawdź jaki masz typ sylwetki i dowiedz się co to oznacza. Typ otyłości jabłko Otyłość typu jabłko to inaczej otyłość brzuszna. Tkanka tłuszczowa osoby o tym typie otyłości gromadzi się głównie w okolicach talii i brzucha. Sylwetka takiej osoby charakteryzuje się okrągłymi ramionami, dość szeroka klatką piersiową, brakiem wyraźnie zarysowanej talii i dość szczupłymi nogami. Najczęściej taki typ sylwetki spotykany jest u mężczyzn i kobiet w okresie menopauzalnym. Niestety, ten typ otłuszczenia wiąże się z szeregiem problemów zdrowotnych. Tłuszcz otacza narządy wewnętrzne i zwiększa ryzyko wystąpienia tych chorób: Nadciśnienia tętniczego Chorób układu krążenia Cukrzycy Innych chorób metabolicznych Jeśli zidentyfikowaliście u siebie ten typ sylwetki, musicie zacząć działać, bo poważne problemy zdrowotne są tuż za rogiem. Typ otyłości gruszka Tłuszcz gromadzi się wam głównie na pośladkach, w udach i biodrach? Paradoksalnie, możecie się cieszyć. Ten rodzaj otyłości jest znacznie mniej groźny. Nie jest tak niebezpieczny jak występowanie otyłości brzusznej. Oczywiście, nadmierna masa ciała dalej może prowadzić do zwiększenia prawdopodobieństwa żylaków, problemów ze stawami i innych komplikacji, ale nie są to zazwyczaj sytuacje zagrażające życiu. Jak sprawdzić swój typ sylwetki? Zazwyczaj łatwo ocenić to wizualnie. Możecie jednak zastosować też specjalny wzór: Policzcie WHR. Musicie w tym celu podzielić swój obwód talii przez obwód bioder. W zależności od otrzymanego wyniku: U kobiet otyłość brzuszna rozpoczyna się przy WHR równym lub większym niż 0,8 U mężczyzn otyłość brzuszna identyfikuje się przy wyniku większym od 1jeśli powyższe warunki nie mogą być spełnione, zaleca się suplementację w dawce 800–2000 IU/dobę, zależnie od masy ciała i podaży witaminy D w diecie, przez cały rok. z kolei u dorosłych z otyłością wymagana jest suplementacja w dawce 1600–4000 IU/dobę, w zależności od stopnia otyłości. Należy podkreślić, że
Tkanka tłuszczowa odkłada się na brzuchu również w przypadku niektórych skrzywień kręgosłupa. W ten sposób nasz organizm usiłuje zapewnić równowagę i stabilność brzuszna to nie tylko problem ludzi ze znaczną nadwagą; tkanka tłuszczowa na brzuchu może bowiem odkładać się w nadmiernych ilościach nawet u osób o prawidłowej masie i jędrny brzuch to marzenie wielu z nas, nie jest to jednak proste i wymaga szeroko zakrojonej akcji odchudzającej, obejmującej zarówno dietę jak i konkretne ćwiczenia otyłość brzuszna sprawia, że czujesz się źle sama ze sobą i bardzo chciałabyś to zmienić, koniecznie przeczytaj ten artykuł i dowiedz się, skąd bierze się nadmiar tkanki tłuszczowej w tym rejonie ciała, a także jak możesz z tym brzuszna i jej przyczynyDo przyczyn otyłości brzusznej możemy zaliczyć między innymi niedobór białka, zaburzenia hormonalne, brak aktywności fizycznej czy nieprawidłowa postawa ciała. Najczęściej problem ten dopada osoby w średnim wieku, niezależnie od mówimy o otyłości mamy najczęściej na myśli nadmiar tkanki tłuszczowej, połączony bardzo często z retencją płynów w organizmie, co jest widoczne w konkretnych partiach ciała, na przykład na brzuchu, udach, ramionach, plecach czy brzuszna nie musi jednak koniecznie iść w parze ze znaczną nadwagą; nawet względnie szczupłe osoby mają czasami zbyt dużo tkanki tłuszczowej na brzuchu, mimo że inne partie ciała są szczupłe i jędrne. Poniżej opiszemy kilka możliwych przyczyn takiego stanu nawyki żywienioweKiedy zastanawiamy się nad przyczynami otyłości brzusznej, w pierwszej kolejności chcemy ograniczyć liczbę spożywanych kalorii. Nie jest to jednak do końca dobre myślenie; liczy się bowiem nie tylko ilość, ale i jakość przyswajanych każdego dnia liczenie kalorii nie wystarczy, by pozbyć się nadmiaru tkanki tłuszczowej z brzucha. Konieczna jest zbilansowana i zdrowa dieta. Do każdego głównego posiłku dodawaj porcję białka; korzystaj zarówno z białek zwierzęcych, jak i roślinnych (np. z orzechów, roślin strączkowych czy awokado). Zamiast rafinowanych zbóż, wybieraj produkty z pełnego ziarna. Wyeliminuje ze swojej diety biały cukier; zastąp go miodem, cukrem trzcinowym albo stewią. Zrezygnuj z przetwarzanej żywności i tłuszczów, smażonych potraw czy margaryny. Niezdrowe tłuszcze zastąp tłuszczami roślinnymi z pierwszego tłoczenia; znajdziesz je w oliwie z oliwek, w oleju kokosowym, oleju sezamowych, oleju lnianym, awokado, orzechach, ziarnach zbóż, rybach czy maśle (np. indyjskim maśle ghi). Nietolerancje pokarmoweWiele osób cierpi na liczne nietolerancje i alergie pokarmowe, ale nawet nie zdaje sobie z tego sprawy. Nietolerancja na dany produkt objawia się dyskomfortem jelitowym, wzdęciami i innymi dolegliwościami typowymi dla zaburzeń podejrzewasz, że w Twoim przypadku otyłość brzuszna może mieć związek z alergią pokarmową, koniecznie udaj się do lekarza, który zleci odpowiednie badania, które pozwolą Ci wykluczyć z diety niepożądane produkty. Do najczęściej występujących rodzajów nietolerancji to nietolerancja laktozy oraz tryb życiaAby utrzymać dobrą kondycję i wymarzoną sylwetkę, niezbędna jest odpowiednia dawka wysiłku fizycznego każdego dnia. Jest to szczególnie ważne, jeśli chcesz pozbyć się kilku zbędnych kilogramów z okolic swojej właśnie siedzący tryb życia i brak ruchu najczęściej przyczyniają się do rozwoju otyłości będą w takim wypadku ćwiczenia o średniej i wysokiej intensywności. Dwie lub trzy sesje tygodniowo, po pół godziny każda, powinny hormonalneDo rozwoju otyłości brzusznej mogą przyczynić się także zaburzenia hormonalne. Jest to szczególnie powszechne w przypadku kobiet w okresie przedmenopauzalnym lub w okresie się jednak, że nawet bardzo młode kobiety, które mają wysoki poziom estrogenu, także cierpią z powodu innych zaburzeń hormonalnych wywołujących otyłość przywrócić równowagę hormonalną w organizmie, kluczowe są odpowiednie nawyki żywieniowe. Suplementy diety taki jak pieprzyca, niepokalanek czy pochrzyn pomogą Ci uporać się z nadmiarem tkanki tłuszczowej na w okresie menopauzy mogą skorzystać także z właściwości olejku z pierwiosnka. Dobra wiadomość jest taka, że większość zaburzeń hormonalnych ustępuje postawa ciałaJeśli otyłość brzuszna w Twoim wypadku nie wynika z żadnej z opisanych powyżej przyczyn, jeszcze jedna możliwością jest nieprawidłowa postawa ciała. W niektórych przypadkach takie rodzaje skrzywienia kręgosłupa jak lordoza czy skolioza, mogą także prowadzić do odkładania się tkanki tłuszczowej na się tak dlatego, że nasze ciało naturalnie stara się zapewnić odpowiednią równowagę i nacisk na stopy. Aby tego uniknąć wykonuj ćwiczenia na kręgosłup lub udaj się do fizjoterapeuty. Dzięki temu zwiększysz swoją gibkość, wzmocnisz kręgosłup oraz mięśnie brzucha, a także łatwiej będzie Ci się zrelaksować. Koniecznie spróbuj!To może Cię zainteresować ...
Typy otyłości, dieta i ćwiczenia. Otyłość to choroba cywilizacyjna, która pociąga za sobą poważne skutki zdrowotne. Szczególnie groźna jest otyłość brzuszna, nazywana też otyłością androidalną, centralną, wisceralną, trzewną lub otyłością typu „jabłko”. Objaw otyłości brzusznej to nagromadzenie tkanki
Fot: pressmaster / Otyłość brzuszna, inaczej wisceralna lub typu jabłko, to nadmierne nagromadzenie się tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Taki stan powoduje najczęściej: nieodpowiednia dieta, brak aktywności fizycznej, zaburzenia gospodarki hormonalnej organizmu, choroby czy predyspozycje genetyczne. Leczenie otyłości to przede wszystkim zdrowe jedzenie oraz aktywność fizyczna. Otyłość brzuszna jest czynnikiem ryzyka chorób układu krążenia. Nieleczona może doprowadzić do poważnych powikłań, niedołężności, a nawet śmierci. Co to jest otyłość brzuszna? Otyłość brzuszna charakteryzuje się tym, że nadmierna ilość tkanki tłuszczowej gromadzi się w okolicach brzucha. Otyłość brzuszna u mężczyzn występuje częściej niż u kobiet, ponieważ u panów tłuszcz w pierwszej kolejności odkłada się głównie właśnie w okolicach brzucha. Panie na tę przypadłość cierpią najczęściej w okresie menopauzy bądź po porodzie. Otyłość brzuszna – przyczyny Przyczyny otyłości brzusznej są bardzo różne. Zazwyczaj są nimi: mała aktywności fizyczna oraz zła dieta – bogata wysoko przetworzone jedzenie, słodkie i gazowane napoje, słodycze czy tłuszcz zwierzęcy. Stresowy tryb życia może również negatywnie wpływać na wygląd ciała. Stres bowiem pobudza wydzielanie się kortyzolu odpowiedzialnego za odkładanie się tkanki tłuszczowej. Przyczyny otyłości to także uwarunkowania genetyczne, które warunkują miejsce jej odkładania się. Nadmierne odkładanie się tłuszczu spowodowane jest również przez przyjmowanie niektórych leków (zwłaszcza sterydów) czy choroby, np. zespół policystycznych jajników. Zobacz film: Od jakich ćwiczeń rozpocząć walkę z nadwagą? Źródło: 36,6 Otyłość brzuszna a hormony Przyczyny otyłości to również bardzo często zaburzenia gospodarki hormonalnej organizmu. Na przemianę materii mają wpływ między innymi: insulina, testosteron, tyroksyna oraz trójjodotyronina. Hormony tarczycy Hormony tarczycy, takie jak: tyroksyna czy trójjodotyronina, pobudzają przemianę materii. Jej obniżenie może być spowodowane chorobą Hashimoto. Testosteron Testosteron pobudza przyrost masy mięśniowej. Poziom tego hormonu w organizmie naturalnie obniża się wraz z wiekiem. Masa mięśniowa maleje, a w okolicach brzucha zaczyna odkładać się tkanka tłuszczowa. Do zaburzeń gospodarki testosteronu może dojść również na skutek przyjmowania niektórych leków, np. sterydów anabolicznych. Insulina Insulina reguluje poziom cukru we krwi. Do zaburzeń w produkowaniu hormonu dochodzi najczęściej poprzez nadmierne jedzenie pokarmów bogatych w węglowodany proste, np. słodycze, słodkie gazowane napoje czy jasne pieczywo. Kiedy taki proces często się powtarza, może dojść do wzrostu insulinooporności, czyli zmniejszenia wrażliwości komórek naszego ciała na insulinę. Otyłość brzuszna a ryzyko zachorowania na groźne choroby Otyłość brzuszna sprzyja występowaniu niebezpiecznych chorób i schorzeń. Niektóre z nich mogą doprowadzić do niedołężności, a nawet śmierci. Otyłość zwiększa ryzyko zachorowania na takie choroby, jak: cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, udar mózgu, nowotwory (np. piersi, wątroby, jajników), kamica pęcherzyka żółciowego, zakrzepica żył głębokich kończyn dolnych, zwyrodnienia kręgosłupa i stawów (zwłaszcza kolanowych), choroba niedokrwienna serca (choroba wieńcowa). Otyłość brzuszna może także prowadzić do wystąpienia bezdechu sennego, a także żylaków i obrzęków na nogach. Zobacz film: Czy otyłość może prowadzić do rozwoju nowotworu? Źródło: 36,6. Otyłość brzuszna – leczenie Leczenie otyłości brzusznej polega przede wszystkim na zmianie stylu życia na bardziej aktywny oraz dobraniu odpowiednio zbilansowanej diety. Aktywność fizyczna wspomaga proces odchudzania. W codziennej diecie osoby otyłej nie może zabraknąć owoców, warzyw, produktów pełnoziarnistych i bogatych w błonnik. Należy zrezygnować z wszelkiego rodzaju przetworzonego jedzenia, przekąsek typu fast food, słodyczy, gazowanych i słodkich napojów, tłustego mięsa czy tłuszczów zwierzęcych. W diecie powinny się znaleźć takie produkty, jak: chude mięso, ryby, niesolone orzechy czy soki wyciśnięte ze świeżych warzyw i owoców. Słodkie napoje najlepiej zastąpić zieloną herbatą czy wodą mineralną. Otyłość brzuszna – bieganie i ćwiczenia fizyczne Spalanie tłuszczu z brzucha wspomogą treningi biegowe, zwłaszcza interwałowe. Osoby z otyłością, które chcą zrzucić zbędne kilogramy, powinny trenować przynajmniej 4 razy w tygodniu po 30- 60 minut. Aktywność fizyczna to nie tylko ciężkie ćwiczenia na siłowni, to również spacer, wchodzenie po schodach, mycie podłogi czy taniec. Ćwiczenia wytrzymałościowe, czyli aerobowe, powinny być podstawą treningu każdej osoby, która chce pozbyć się oponki. Poprawiają one kondycję oraz wzmacniają mięśnie. Ćwiczenia aerobowe to np.: jazda na rowerze, szybki marsz czy pływanie. Osoby otyłe powinny również podejmować aktywność wzmacniającą mięśnie brzucha oraz grzbietu. Zobacz film: Chirurgiczne zmniejszenie żołądka u osoby dorosłej. Źródło: 36,6 Otyłość to stan charakteryzujący się zwiększeniem masy ciała spowodowanym wzrostem ilości tkanki tłuszczowej – u mężczyzn powyżej 25%, a u kobiet powyżej 30% masy ciała. Najczęściej otyłość diagnozuje się za pomocą wskaźnika BMI. Oblicza się go, dzieląc masę ciała w kilogramach przez wzrost w metrach podniesiony doZrozumieć zagrożenie wynikające z odporności na leptynę Jeżeli należysz do większości, walczysz z co najmniej kilkoma dodatkowymi kilogramami. Jeśli do tego jesteś po 40-stce - są one niestety prawdopodobnie gromadzone w najmniej pożądanym miejscu twojego ciała. Otyłość brzuszna jest czymś więcej niż tylko szpecącym kłopotem. Tłuszcz, który gromadzi się na twoim brzuchu jest niezmiernie niebezpieczny! A to za sprawą promowania przez niego uwalniania prozapalnych cytokin, które wydają się być związane z prawie każdą chorobą zwyrodnieniową powodowaną przez proces starzenia się. Otyłość brzuszna jest charakterystyczną cechą zespołu metabolicznego, znanego również jako “zespół x” lub “przedcukrzyca”. Jest konfiguracją pozornie niewinnych patologicznych procesów, które umieszczają cię w grupie podniesionego ryzyka powstania chorób serca, cukrzycy, nowotworu, udaru i demencji. Aż do niedawna, wydawało się, że tylko niewielu ludzi jest w stanie zredukować nadmierny tłuszcz brzuszny. Na szczęście, badania zidentyfikowały mechanizm potencjalnie odwracający zarówno uporczywe przybieranie na wadzę w średnim wieku, jak i związane z nim markery zespołu metabolicznego, takie jak wysoki poziom glukozy, LDL i białka C-reaktywnego we krwi. Czym jest leptyna? Leptyna jest hormonem produkowanym przez adipocyty (komórki tłuszczowe), którego zadaniem jest utrzymanie szczupłej budowy ciała poprzez co najmniej dwa różne mechanizmy: Pierwszy moduluje apetyt poprzez wiązanie do receptorów w określonym obszarze mózgu, znanego jako podwzgórze, sygnalizując o sytości.[1] Zazwyczaj, stan organizmu w wyniku dobrego odżywiania przekłada się na wzrost produkcji leptyny i w efekcie, podniesienie jej poziomu w osoczu, informując podwzgórze, aby ograniczyć głód. W drugim, leptyna poprawia zdolność organizmu do wykorzystania zgromadzonego tłuszczu jako źródła energii.[2] Leptyna zwróciła uwagę społeczności medycznej w połowie lat 90-tych, kiedy podawana w formie zastrzyków wywołała 30% utratę wagi u genetycznie otyłych myszy w ciągu dwóch tygodni.[3] W 1995 roku, naukowcy uwierzyli, że w końcu odkryli „święty Graal kontroli wagi”. Szybko rozpoczęto wówczas przeprowadzanie badań na otyłych ludziach, ale spodziewane rezultaty nigdy się nie pojawiły - apetyt nie został zahamowany, a waga nie drgnęła. Chociaż badacze byli zawiedzeni kiedy suplementacja leptyną nie wywołała pożądanych rezultatów - utraty wagi u ludzi, nie byli tym zupełnie zaskoczeni. Poprzednie próby ujawniły, że otyłe osoby miały już podniesiony poziom leptyny w osoczu w porównaniu z badanymi o prawidłowej wadze ciała. W rzeczywistości, badania rozstrzygająco wykazały, że całkowita ilość tłuszczu ciała, jak i wielkość pojedynczych komórek tłuszczowych, korelują bezpośrednio z ilością produkowanej leptyny.[4] Krótko mówiąc, im więcej masz tkanki tłuszczowej tym więcej leptyny będzie w twoim krwiobiegu. Wymaga to zadania oczywistego pytania: dlaczego stan leptyny, która zazwyczaj pomaga zachować szczupłą sylwetkę, u osób otyłych jest stale podniesiony? Naukowcy wierzą, że pewien paradoks mógłby wyjaśnić nabytą odporność na leptynę.[5] Skoro nadwaga prowadzi do chronicznie podniesionych poziomów tego hormonu, badacze wysunęli hipotezę, że przedłużona ekspozycja na przeciążenia leptyną, może w końcu spowodować, że tkanki staną się na nią “odporne”, tracąc normalną zdolność reakcji.[6] Ponad dekadę później, badacze nadal ciężko pracują aby to wyjaśnić. Okazuje się, że jest to nadzwyczaj skomplikowana zależność między genami i hormonami. Niemniej jednak, wiele aspektów dotyczących odporności na leptynę już z powodzeniem odszyfrowano i opisano w literaturze naukowej. Na przykład, teraz wiemy, że odporność na leptynę ma wiele wspólnego z insulinoodpornością. Podobnie jak w przypadku insuliny, odporność na leptynę jest chronicznym stanem zapalnym, który bezpośrednio przyczynia się do stopniowego przybierania na wadzę, które następnie w pocie czoła staramy się zrzucić, a na koniec znów ważymy więcej. Jednak wizualne konsekwencje odporności na leptynę powinny być twoim najmniejszym zmartwieniem! Za tłuszczem zgromadzonym na brzuchu stoi problem fizjologicznego zaburzenia, który stawia cię w grupie zwiększonego ryzyka powstania wielu chorób, począwszy od cukrzycy, choroby serca i nowotworu, a skończywszy na udarze [7] i demencji.[8] Jak odporność na leptynę sprawia, że jesteś otyły i chory Przewlekła otyłość prowadzi do chronicznie podniesionego poziomu leptyny, co sprawia, że tkanki, w szczególności adipocyty i neurony, w końcu tracą zdolność do reakcji. Wraz ze zwiększeniem się wielkości i liczby adipocytów przy dodatkowych kilogramach, w krwiobiegu pojawia się coraz więcej leptyny, która próbuje wysłać informację do mózgu o tym, że zmagazynowany tłuszcz jest wystarczający, a apetyt musi zostać zahamowany. Ponieważ jednak te same komórki tłuszczowe ciągle obcują z podniesionymi poziomami leptyny, tracą stopniowo wrażliwość na nią. Można przypuszczać, że nieodpowiednia wrażliwość receptorów przekłada się na zmniejszoną reakcję, która powoduje dwa negatywne skutki. Po pierwsze, normalna oksydacja kwasów tłuszczowych (spalanie tłuszczu) w adipocytach ulega znacznemu spadkowi. Po drugie, adipocyty stają się mniej skłonne absorbować wolne kwasy tłuszczowe z krwiobiegu. Wynikiem nadmiaru kwasów tłuszczowych płynących w krwiobiegu jest czynna insulinoodporność tkanek obwodowych, takich jak mięśnie.[9] Tak jak w przypadku komórek tłuszczowych odpornych na leptynę, insulinoodporne komórki mięśniowe tracą swoją wrażliwość na insulinę. W rezultacie, cząsteczki glukozy nie mogą wejść do tkanki mięśnia, tym samym podnosząc poziom cukru we krwi. Wątroba wykrywając hiperglikemię stara się zapobiec jej postępowi do rozwiniętej formy cukrzycy typu 2, odpowiadając przez rozkład cząsteczek cukru i przekształcanie ich do bardziej wolnej postaci kwasów tłuszczowych. Z kolei, dodatkowe wolne kwasy tłuszczowe przyczyniają się do zwiększonego magazynowania tłuszczu i produkcji leptyny oraz nasilania odporności na nią i cały cykl się powtarza powodując efekt kuli śnieżnej.[10] Niestety, adipocyty nie są jedynymi komórkami, które podporządkowują się efektom chronicznie podniesionego poziomu leptyny. W wyniku wystąpienia odporności na nią, neurony w podwzgórzu również wykazują zmniejszoną reakcję na leptynę w krwiobiegu. Można temu przeciwdziałać wstrzykując ją bezpośrednio do mózgu, co dowodzi, że - w przeciwieństwie do adipocytów - neuronowe receptory leptyny zachowują swoje normalne zdolności pomimo ogólnej odporności organizmu na nią.[11] Dzięki grupie naukowców z University of Pittsburgh’s Department of Cell Biology and Physiology, jesteśmy teraz o jeden krok bliżej w zrozumieniu mechanizmów wyjaśniających to zjawisko.[12] Ostatnio badacze z Pittsburgh zidentyfikowali klasę białek w ludzkiej krwi, które bezpośrednio oddziałują z leptyną w osoczu. Jednym z nich jest białko C reaktywne (CRP),[13] marker zapalenia ogólnoustrojowego i predyktor ryzyka chorób serca, które znów są w centrum uwagi dzięki niedawnym badaniom wykazującym, że podniesione poziomy CRP podwajają szanse pacjenta na śmierć w pierwszych 28 dniach, po przebytym ostrym zawale mięśnia sercowego.[14] Wcześniejsze badania połączyły podniesione CRP, produkowane przez adipocyty i komórki wątroby, z zarówno większą otyłością, jak i podniesionym poziomem leptyny w osoczu. Ale prawdziwy przełom nastąpił, kiedy naukowcy odkryli, że ludzkie CRP związuje leptynę i działając w ten sposób może zapobiec informowaniu przez nią o sytości. W badaniach przedklinicznych, zastrzyk ludzkiego białka CRP podany otyłym, cierpiącym na niedostatek leptyny myszom, zablokował zwykle obserwowane efekty suplementacji leptyny i zapobiegły utracie wagi. U gryzoni genetycznie zaprojektowanych, by wyprodukować ludzkie CRP, wpływ leptyny na kontrolę apetytu i regulację wagi zostały stępione. Autorzy badania sugerują, że ludzki CRP wiążący się do leptyny, może interferować ze zdolnością leptyny do przejścia przez barierę krew-mózg, aby dojść do podwzgórza.[15] Bez dostępu do tych kontrolujących apetyt neuronów, ilość leptyny w krwiobiegu nie ma znaczenia. Nawet w przypadku ekstremalnej otyłości i odpowiednio podniesionego poziomu leptyny w surowicy, sygnał sytości nigdy nie zostaje wywołany, ponieważ CRP wiąże leptynę i nie dopuszcza do przekroczenia bariery krew-mózg, by zahamować apetyt. Dzięki blokowaniu jej fizjologicznych funkcji, CRP jest potężnym komponentem nasilającym problem odporności na leptynę oraz przybierania na wadze. Co musisz wiedzieć: zagrożenie wynikające z odporności na leptynę Niedawne badania ujawniły nową metodę zmniejszania dodatkowego tłuszczu brzusznego i związanych z nim markerów zespołu metabolicznego. Dodatkowe kilogramy nie tylko szpecą, ale mogą również przyczynić się do znacznie zwiększonego ryzyka wielu chorób. Tłuszcz brzuszny, charakterystyczna oznaka zespołu metabolicznego, jest szczególnie niebezpieczny, ponieważ promuje uwalnianie prozapalnych cytokin. Leptyna jest hormonem, który jest kluczowy dla utrzymywania szczupłej budowy ciała. Odporność na leptynę — niezdolność do reakcji na sygnał leptyny wywołujący sytość — związana jest z niezdolnością do zrzucenia kilogramów i tendencją do rozwoju wielu chorób. Wyciąg z afrykańskiej rośliny Irvingia gabonensis - mango afrykańskiego daje możliwość poprawy odporności na leptynę, wspomagając utratę wagi i zwalczając składowe zespołu metabolicznego. W podwójnie ślepej próbie, zdrowe, ale mające nadwagę osoby, które stosowały suplementację wyciągu z mango afrykańskiego - Irvingia, straciły średnio 12,7 kg w ciągu 10 tygodni. Zaobserwowano również spadek w procentowej zawartości tłuszczu ciała i obwodzie w talii, tak jak i w metabolicznych parametrach, wliczając w to cholesterol, LDL, białko C reaktywne i glukozę na czczo. Irvingia ułatwia rozkład tłuszczów dzięki redukcji enzymu (dehydrogenaza glicerolo-3-fosforanowa) towarzyszącego przemianie metabolicznej glukozy i trójglicerydów w tłuszcz magazynowany w adipocytach. Co więcej, irvingia podnosi poziom adiponektyny, hormonu, uwrażliwiającego na insulinę oraz hamuje trawienny enzym amylazę, który jest związany z trawieniem węglowodanów. Dotychczasowe badania kliniczne wykazały, że Irvingia gabonensis w dawce 150 mg dwa razy dziennie jest bezpieczną, efektywną metodą na utratę zbędnego tłuszczu i walkę ze składowymi zespołu metabolicznego. Odporność na leptynę - co da się zrobić? Dzięki zmianie stylu życia można zapobiec zapaleniu ogólnoustrojowemu i wszystkim jego negatywnym konsekwencjom, wliczając w to odporność na leptynę. Unikanie prozapalnych posiłków o wysokich indeksach glikemicznych i przetworzonego jedzenia, stosowanie suplementacji z przeciwzapalnymi, istotnymi kwasami tłuszczowymi omega 3 i regularne stosowanie ćwiczeń, może udaremnić powstanie chronicznego zapalenia i pomóc utrzymać zdrową wagę ciała. Co jeśli jesteś jedną z milionów osób, które w wyniku połączenia warunków życia, genetyki i/lub ekspozycji na toksyny środowiskowe, już cierpi na pewien stopień chronicznego zapalenia i nadmiar kilogramów?[16] Niestety, choćbyś o dziś sumiennie przystąpił do zdrowego stylu życia (zapobiegającemu powstawaniu stanów zapalnych), badania wyraźnie wskazują, że będzie ci znacznie trudniej stracić na wadzę, jeżeli jesteś odporny na leptynę.[17] Jeśli masz nadwagę, prawie na pewno cierpisz na pewien stopień odporności na leptynę. Co więcej, około 90% ludzi, którzy skutecznie stracili na wadze w przeszłości, szybko poświadczą, że utracone kilogramy mają niesamowitą skłonność do ponownego pojawiania się, w dodatku często wraz z dodatkowymi „kolegami”. Obecnie, dzięki badaniom nad odpornością na leptynę, naukowcy zaczynają zdawać sobie sprawę, że sama redukcja wagi może uruchomić jeszcze jeden dokuczliwy cykl, który sprawia, że utrzymanie szczupłej sylwetki staje się nadzwyczaj trudne. Oto sposób w jaki to działa: Jak sobie przypominasz, produkcja leptyny ma związek z otyłością. Jej stan naturalnie podnosi się lub spada wraz z odpowiednio powiększonym lub zmniejszonym tłuszczem ciała. Jeżeli jednak nadwaga jest dość spora lub trwa od wystarczająco długiego czasu, by sprowokować rozwój odporności na leptynę, kolejna utrata wagi wydaje się powodować stan “względnego niedoboru leptyny”.[18] W zasadzie, gdy byłeś otyły, ilość leptyny, którą potrzebuje twoje ciało by pozostać szczupłym, może przewyższyć to, co twoje “szczupłe ja” (i odpowiednio zmniejszone gromadzenie tłuszczów) może wyprodukować. Przy względnym niedoborze leptyny, adaptacja do metabolizmu mięśni i przekształcanie we współczulną i autonomiczną funkcję hormonów powoduje, że odzyskanie wagi jest prawie nieuniknione. W badaniach nad względnym niedoborem leptyny i egzogenną leptyną już udało się uzyskać pewien sukces,[19] ale — nawet jeśli nie masz nic przeciwko codziennym zastrzykom do końca swojego życia — suplementacja leptyny jest ryzykowną sprawą! Przede wszystkim jej nadmiar, prowadzi do niepożądanej odporności. Ponadto leptyna nie jest jedynym czynnikiem kontroli wagi. Podobnie jak w przypadku każdego dobrego hormonu, jej wpływ na cały organizm jest szeroki i złożony. Dostateczne zrozumienie zdrowotnych skutków nieadekwatnego użycia leptyny może zając całe lata. Aktualne badanie sugerują, że podniesiony jej poziom prowokuje wzrost pewnych guzów, wliczając w to wiele form nowotworu piersi (co pomaga wyjaśnić wyższe ryzyko nowotworu piersi obserwowanego u kobiet z nadwagą).[20] Ponadto, panuje przekonanie, że chronicznie wysoki stan leptyny w osoczu podnosi ryzyko udaru [21] i rozwija sercową hipertrofię (powiększenie serca).[22] A zatem suplementacja leptyną prawdopodobnie nie jest rozwiązaniem. Co jeśli, zamiast tego, istnieje jakiś sposób na zatrzymanie nasilającej się odporności na leptynę i powodującej spięcia we wszystkich procesach. Zgodnie z przełomowymi badaniami, być może udało nam się je znaleźć. Mango afrykańskie Głęboko w bujnych, tropikalnych dżunglach Kamerunu rośnie roślina znana jako mango afrykańskie (Irvingia gabonensis). Wyciąg z nasion owoców, będący od dawna częścią miejscowej, kulinarnej tradycji, obecnie cieszy się szerokim zainteresowaniem w literaturze naukowej [23] z powodu jego niesamowitej zdolności do wywoływania utraty wagi przy braku jakichkolwiek innych zmian w stylu życia. Ponieważ trwające badania starają się wyjaśnić wiele mechanizmów działania tej nadzwyczajnej rośliny, szybko stało się oczywiste, że jedna z jego licznych właściwości może wiązać się bezpośrednio ze zdolnościami do zwalczania odporności na leptynę dzięki obniżaniu poziomów CRP – białka C reaktywnego. W pewnym badaniu przeprowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, 102 zdrowe, ale mające nadwagę osoby, otrzymywały 150 mg wyciągu Irvingia bądź placebo, dwa razy dziennie przed posiłkami, przez okres 10 tygodni. Na koniec testu, w grupie doświadczalnej wykazano znaczną, statystyczną poprawę w każdym z dziesięciu parametrów odnoszących się do budowy ciała oraz zdrowia.[24] Po 10 tygodniach, grupa przyjmująca Irvingia straciiła średnio 12,7 kg (13,1 % spadek wagi ciała), zrzuciła 17 cm w talii i zmniejszyła całkowity tłuszcz ciała o średnio 18,4 %.[25] Chociaż redukcja wagi i poprawa w budowie ciała była tak spektakularna, zmiany w osoczu w markerach zapalenia i predyktorach choroby serca i cukrzycy być może były nawet bardziej nadzwyczajne. W grupie przyjmującej mango afrykańskie wykazano 26% zmniejszenie całkowitego cholesterolu, 27% redukcję lipoprotein o niskiej gęstości (LDL), 32% spadek stanu glukozy na czczo we krwi oraz aż o 52 % mniejsze stężenie CRP w osoczu.[26] Do dnia dzisiejszego, nie istnieje żaden składnik — ani farmaceutyczny ani nutraceutyczny — który może nawet zbliżyć się do rozmiaru i zasięgu wyników zaobserwowanych podczas 10-tygodniowej próby klinicznej nad mango afrykańskim - Irvingia gabonensis. Ale w jaki sposób naturalny wyciąg roślinny może przynosić korzyści o tak szerokim spektrum? Jak mówi Profesor Julius Oben, badacz naukowy, biochemik i wykładowca na University of Yaounde I in Cameroon, otyłość i zespół metaboliczny są wielopłaszczyznowymi i złożonymi procesami. Twierdzi on, że nadzwyczajna skuteczność Irvingia wynika z licznych, różnych fizjologicznych parametrów na które wpływa. Cytując profesora: “jeżeli nie bierzesz pod uwagę oraz nie zajmiesz się każdą częścią składową otyłości, nie zajdziesz daleko”. Rozmaitość mechanizmów działania mango afrykańskiego jest zdumiewająca. Oprócz jego korzystnego wpływu na równowagę leptyny, posiada również ważne, wspierające zdrowie działanie na inne hormony, wliczając w to adiponektynę i insulinę, jak również enzymy takie jak amylaza i dehydrogenaza glicerolo-3-fosforanowa.[27] Podobnie jak leptyna, adiponektyna produkowana jest w adipocytach i odgrywa ważną rolę w utrzymaniu normalnego metabolizmu i zdrowej wagi ciała. W przeciwieństwie do leptyny, jej produkcja jest odwrotnie proporcjonalna do otyłości. Panuje przekonanie, że następujący wraz z utratą wagi, podniesiony poziom adiponektyny w krwiobiegu pośrednio poprawia odpowiedź na insulinę. Badania wykazały, że adiponektyna posiada przeciwzapalne, przeciwcukrzycowe i kardioprotekcyjne właściwości.[28] Podobnie jak w przypadku TZD (tiazolidynodion, rodzaj leku na cukrzycę), wykazano, że podawanie in vitro mango afrykańskiego pobudza produkcję mniejszych, bardziej wrażliwych na insulinę adipocytów, co pośrednio zwiększa poziom adiponektyny w osoczu. Badanie ukazuje, że Irvingia bezpośrednio pobudza również ekspresję genów adiponektyny w adipocytach.[29] Pod koniec 10-tygodniowej, opisanej wcześniej próby, przeciętne stężenie adiponektyny w osoczu badanych wzrosła o 160%![30] Ale korzystny wpływ wyciągu na adiponektynę i leptynę to tylko ułamek tego jak Irvingia zwalcza, a nawet odwraca insulinoodporność. Podczas eksperymentu wykazano również, że mango afrykańskie hamuje amylazę,[31] enzym trawienny, odpowiedzialny za rozkład węglowodanów do cukrów prostych. W wyniku tego, Irvingia zmniejsza tempo, w którym glukoza dostaje się do krwiobiegu. To z kolei, w praktyce zmniejsza indeks glikemiczny absorbowanych węglowodanów i redukuje ich reakcję na insulinę, działając jako środek przeciwcukrzycowy i przeciwzapalny. Irvingia hamuje również dehydrogenazę glicerolo-3-fosforanową, enzym produkowany w adipocytach umożliwiający przekształcenie glukozy z krwi do trójglicerydów (tłuszczu). W gruncie rzeczy Irvingia zmniejsza ilość połykanych cukrów, gromadzonych jako tłuszcz. Panuje przekonanie, że efekt ten pomaga łagodzić zarówno odporność na leptynę, jak i insulinę dzięki zmniejszaniu ogólnej otyłości i zwiększaniu stanu adiponektyny w osoczu.[32] Co z niepożądanymi reakcjami? Można by sądzić, że mango afrykańskie, któremu przypisuje się tak szeroki zasięg potężnych, fizjologicznych efektów, może nieść ze sobą pewne ryzyko zdrowotne. Jedynym poważnym, zgłoszonym przez badane osoby skutkiem ubocznym był spadek apetytu — przypuszczalnie w wyniku istotnego zmniejszenia stanu CRP (białka C reaktywnego) w osoczu, który umożliwia leptynie w podwzgórzu sygnalizowanie sytości. Chociaż długotrwałe stosowanie wyciągu nie zostało jeszcze zbadane, profesor Oben wierzy, że jest niewiele powodów by podejrzewać, że długa suplementacja Irvingia może nieść jakieś niebezpieczeństwo. Lokalna populacja spożywała przecież mango afrykańskie przez wieki nie cierpiąc przy tym na żadne oczywiste efekty uboczne. Przeciwnie, uwagę naukowców zwróciła niezwykła odporność na cukrzycę i otyłość wykazywana przez członków dwóch miejscowych plemion. Profesor Oben i jego współpracownicy zdali sobie wkrótce sprawę, że dwie ojczyste społeczności łączyło coś unikalnego — obie spożywały nasiona Irvingia jako środki zagęszczające zupy, a jedli ich wiele! W środkowo zachodnim regionie Afryki, gdzie zamieszkują niezwykle szczupłe i zdrowe osoby, “krzak mangowca” — Irvingia, jest pokarmem sprzedawanym na każdym rynku, a typowa lokalna kuchnia wlicza w menu przynajmniej jeden posiłek z Irvinga dziennie. Cytując profesora Obena: “proces ekstrakcji nie różni się za bardzo od naszego gotowania”. “Spożywana jest rzeczywiście w formie, którą podawaliśmy w naszych badaniach. Miejscowi ludzie, jedzą mango afrykańskie 10 razy w tygodniu przez całe życie”. Co ciekawe, dr Oben wywnioskował, że otyłość staje się epidemią w wielu mniej rozwiniętych krajach, w których typ zachodniej, wysokotłuszczowej diety stał się symbolem pozycji. Podsumowanie Jednym z najbardziej frustrujących problemów spotykających osoby będące w średnim wieku jest wzrost tłuszczu w okolicy brzucha, który jest oporny na działanie większości diet i programów ćwiczeń. Tycie w tym obszarze nie tylko kosmetycznie szpeci, ale stanowi podstawę dla powstania wielu chorób zwyrodnieniowych. Faktycznie, nowe badania wykazały, że nawet u ludzi, których nie uznaje się za otyłych, tylko 5 cm dodatkowego tłuszczu brzusznego zwiększa ryzyko śmierci u mężczyzn o 17% a kobiet o 13%.[33] Teraz wiemy, że zjawisko zwane odpornością na leptynę odgrywa główną rolę w rozwoju brzusznej otyłości. Na szczęście dr Oben i jego pracownicy naukowi zidentyfikowali ekstrakt roślinny (Irvingia), który nie tylko odwraca odporność na leptynę, ale również ułatwia rozkład tłuszczu dzięki redukowaniu enzymu (dehydrogenaza glicerolo-3-fosforanowa), który umożliwia glukozie zostanie zgromadzonym jako trójglicerydy w adipocytach. Irvingia zwiększa również poziom adiponektyny, hormonu uwrażliwiającego na insulinę i hamuje enzym trawienny - amylazę, który umożliwia rozkład i absorpcję spożywanych węglowodanów do krwiobiegu. Materiał wykorzystany za zgodą Life Extension. Wszelkie prawa zastrzeżone. + Luista źródeł naukowych [1] Sahu A. Leptin signaling in the hypothalamus: emphasis on energy homeostasis and leptin resistance. Front Neuroendocrinol. 2003 Dec;24(4):225-53.[2] Wang MY, Orci L, Ravazzola M, Unger RH. Fat storage in adipocytes requires inactivation of leptin’s paracrine activity: implications for treatment of human obesity. Proc Natl Acad Sci USA. 2005 Dec 13;102(50):18011-6.[3] Halaas JL, Gajiwala KS, Maffei M, et al. Weight-reducing effects of the plasma protein encoded by the obese gene. Science. 1995 Jul 28;269(5223):543-6. [4] Halaas JL, Gajiwala KS, Maffei M, et al. Weight-reducing effects of the plasma protein encoded by the obese gene. Science. 1995 Jul 28;269(5223):543-6. Considine RV, Sinha MK, Heiman ML, et al. Serum immunoreactive-leptin concentrations in normal-weight and obese humans. N Engl J Med. 1996 Feb 1;334(5):292-5. [5] Considine RV, Sinha MK, Heiman ML, et al. Serum immunoreactive-leptin concentrations in normal-weight and obese humans. N Engl J Med. 1996 Feb 1;334(5):292-5. Hamann A, Matthaei S. Regulation of energy balance by leptin. Exp Clin Endocrinol Diabetes. 1996;104(4):293-300. [6] Hamann A, Matthaei S. Regulation of energy balance by leptin. Exp Clin Endocrinol Diabetes. 1996;104(4):293-300. [7] Towfighi A, Ovbiagele B. Metabolic syndrome and stroke. Curr Diab Rep. 2008 Feb;8(1):37-41. [8] Yaffe K, Kanaya A, Lindquist K, et al. The metabolic syndrome, inflammation, and risk of cognitive decline. JAMA. 2004 Nov 10;292(18):2237-42. [9] Kraegen EW, Cooney GJ. Free fatty acids and skeletal muscle insulin resistance. Curr Opin Lipidol. 2008 Jun;19(3):235-41. [10] Martin SS, Qasim A, Reilly MP. Leptin resistance: a possible interface of inflammation and metabolism in obesity-related cardiovascular disease. J Am Coll Cardiol. 2008 Oct 7;52(15):1201-10. [11] Harris RB. Leptin—much more than a satiety signal. Annu Rev Nutr. 2000;20:45-75. Wilsey J, Zolotukhin S, Prima V, Scarpace PJ. Central leptin gene therapy fails to overcome leptin resistance associated with diet-induced obesity. Am J Physiol Regul Integr Comp Physiol. 2003 Nov;285(5):R1011-20. [12] Chen K, Li F, Li J, et al. Induction of leptin resistance through direct interaction of C-reactive protein with leptin. Nat Med. 2006 Apr;12(4):425-32. [13] Chen K, Li F, Li J, et al. Induction of leptin resistance through direct interaction of C-reactive protein with leptin. Nat Med. 2006 Apr;12(4):425-32. [14] Kuch B, von SW, Kling B, et al. Differential impact of admission C-reactive protein levels on 28-day mortality risk in patients with ST-elevation versus non-ST-elevation myocardial infarction (from the Monitoring Trends and Determinants on Cardiovascular Diseases [MONICA]/Cooperative Health Research in the Region of Augsburg [KORA] Augsburg Myocardial Infarction Registry). Am J Cardiol. 2008 Nov 1;102(9):1125-30. [15] Chen K, Li F, Li J, et al. Induction of leptin resistance through direct interaction of C-reactive protein with leptin. Nat Med. 2006 Apr;12(4):425-32. [16] Shoemaker RC, House DE. Sick building syndrome (SBS) and exposure to water-damaged buildings: time series study, clinical trial and mechanisms. Neurotoxicol Teratol. 2006 Sep;28(5):573-88. [17] Dagogo-Jack S, Fanelli C, Paramore D, Brothers J, Landt M. Plasma leptin and insulin relationships in obese and nonobese humans. Diabetes. 1996 May;45(5):695-8. [18] Kalra SP. Central leptin insufficiency syndrome: an interactive etiology for obesity, metabolic and neural diseases and for designing new therapeutic interventions. Peptides. 2008 Jan;29(1):127-38. [19] Park BH, Wang MY, Lee Y, et al. Combined leptin actions on adipose tissue and hypothalamus are required to deplete adipocyte fat in lean rats: implications for obesity treatment. J Biol Chem. 2006 Dec 29;281(52):40283-91. Rosenbaum M, Goldsmith R, Bloomfield D, et al. Low-dose leptin reverses skeletal muscle, autonomic, and neuroendocrine adaptations to maintenance of reduced weight. J Clin Invest. 2005 Dec;115(12):3579-86. [20] Sulkowska M, Golaszewska J, Wincewicz A, et al. Leptin—from regulation of fat metabolism to stimulation of breast cancer growth. Pathol Oncol Res. 2006;12(2):69-72. [21] Soderberg S, Stegmayr B, Hlbeck-Glader C, et al. High leptin levels are associated with stroke. Cerebrovasc Dis. 2003;15(1-2):63-9. [22] Ren J. Lessons from the leptin paradox in cardiac regulation—too much versus too little. J Physiol. 2005 Jun 1;565(Pt 2):347. [23] Oben JE, Ngondi JL, Momo CN, Agbor GA, Sobgui CS. The use of a Cissus quadrangularis/Irvingia gabonensis combination in the management of weight loss: a double-blind placebo-controlled study. Lipids Health Dis. 2008;712. Ngondi JL, Oben JE, Minka SR. The effect of Irvingia gabonensis seeds on body weight and blood lipids of obese subjects in Cameroon. Lipids Health Dis. 2005 May 25;412. [24] Ngondi JL, Matsinkou R, Oben JE. The use of Irvingia gabonensis extract (IGOB131) in the management of metabolic syndrome in Cameroon. 2008. Submitted for publication. [25] Ngondi JL, Matsinkou R, Oben JE. The use of Irvingia gabonensis extract (IGOB131) in the management of metabolic syndrome in Cameroon. 2008. Submitted for publication. [26] Ngondi JL, Oben JE, Minka SR. The effect of Irvingia gabonensis seeds on body weight and blood lipids of obese subjects in Cameroon. Lipids Health Dis. 2005 May 25;412. Ngondi JL, Matsinkou R, Oben JE. The use of Irvingia gabonensis extract (IGOB131) in the management of metabolic syndrome in Cameroon. 2008. Submitted for publication. [27] Oben JE, Ngondi JL, Blum K. Inhibition of adipogenesis by Irvingia gabonensis seed extract (IGOB131) as mediated via down regulation of the PPAR gamma and leptin genes, and up-regulation of the adiponectin gene. Lipids Health Dis. 2008 Nov 13;7(1):44. Ngondi JL, Djiotsa EJ, Fossouo Z, Oben J. Hypoglycaemic effect of the methanol extract of irvingia gabonensis seeds on streptozotocin diabetic rats. Afr J Trad CAM. 2006;3:74–7. [28] Ouchi N, Shibata R, Walsh K. Targeting adiponectin for cardioprotection. Expert Opin Ther Targets. 2006 Aug;10(4):573-81. [29] Oben JE, Ngondi JL, Blum K. Inhibition of adipogenesis by Irvingia gabonensis seed extract (IGOB131) as mediated via down regulation of the PPAR gamma and leptin genes, and up-regulation of the adiponectin gene. Lipids Health Dis. 2008 Nov 13;7(1):44. [30] Ngondi JL, Matsinkou R, Oben JE. The use of Irvingia gabonensis extract (IGOB131) in the management of metabolic syndrome in Cameroon. 2008. Submitted for publication. [31] Ngondi JL, Djiotsa EJ, Fossouo Z, Oben J. Hypoglycaemic effect of the methanol extract of irvingia gabonensis seeds on streptozotocin diabetic rats. Afr J Trad CAM. 2006;3:74–7. [32] Oben JE, Ngondi JL, Blum K. Inhibition of adipogenesis by Irvingia gabonensis seed extract (IGOB131) as mediated via down regulation of the PPAR gamma and leptin genes, and up-regulation of the adiponectin gene. Lipids Health Dis. 2008 Nov 13;7(1):44. [33] Pischon T, Boeing H, Hoffmann K, et al. General and abdominal adiposity and risk of death in Europe. N Engl J Med. 2008 Nov 13;359(20):2105-20.
Z4cAjkq.